dag 14. 16-09-2014

Eindelijk weer internet en daar komen ze weer.

di 16 september Nagakot-Zhangmu Vandaag vroeg opgestaan (5.30u) om van de zonsopkomst te genieten. We hadden speciaal de wekker gezet en toen hij af ging is Loet even om de hoek van de deur gaan kijken. Tegrlijktijd kwam bij de buren het hoofd van Wim om de deur. Weinig kans vandaag:het was een dik wolkendek en er was dus geen berg te zien. Vlug maar weer snel naar binnen en nog een half uurtje het bed ingedoken. Vanaf half 7 konden we ontbijten en om half 8 vertrok de bus richting vliegveld van Katmandu. Een anderhalf uur rijden. Op het vliegveld aangekomen konden we direct inchecken en door de controle. Die stelde niet veel voor en binnen een half uur stonden we bij de helicopter die ons naar de grens van Tibet moest brengen. een grote, waar we met z'n 20-gen en de koffers in konden. Een spannend avontuur! Nadat we waren ingestapt gingen de motoren aan en de wieken draaien. Het geluid werd steeds harder en harder en alles begon te trillen. Dan steeg hij opeens op. Een prachtige belevenis. katmadu verdween onder ons en door de vallei waar de Friendship highway langsloopt vlogen we naar een landingsplaats midden op een plaatselijk trapveldje. Midden tussen de bergen naast een woest kolkende rivier. onderweg konden we de aardverschuiving zien waardoor de Friendship highway werd geblokkeerd. De hele weg was verdwenen en het zal nog een tijdje duren voordat er weer verkeer overheen kan. Zo'n uur nadat we waren geland kwam een lokaal busje ons ophalen. De koffers gingen op het dak, samen met een knaapje die ervoor moest zorgen dat er geen koffer zou afvallen. Het was 6 km rijden tot aan de grens Nepal-Tibet. Onderweg nog even een ingelaste foto pauze bij een prachtige waterval, die van hoog uit de bergen naar beneden kwam kletteren. Bij de aankomst aan de grens werden de paspoorten ingeleverd en moesten we in volgorde van aanmelding langs de douane. Eerst de Nepalese, daarna de Tibettaanse (Chinese). De laatste was een heel stuk strenger. En we moesten langs wel 4 controleposten. Een aantal koffers en rugzakken werden er uitgepikt en goed doorzocht. Onze koffers werden door zo'n 20 vrouwen de grens overgedragen. Een erg genante vertoning. Er liep zelfs een vrouwtje tussen die met een kindje op de arm een van onze zware rugzakken droeg. Na de laatste controle werden we overvallen door een groep vrouwen waar je geld kon wisselen, rupies, dollars, euros naar chinese yuans. Eenmaal over de grens werden we opgepikt door een busje en omdat er maar 17 personen in mogen gaat er ook nog een 6 persoons auto mee. we kwamen langs een rij van honderden vrachtwagens die niet over de grens konden omdat de highway was versperd. Al met al een vermoeiende reisdag, maar wel weer een mooi avontuur.