stukje van Kees zomaar even

Stukkie voor Rene zijn reisverslag.

Zo ongeveer halverwege onze reis wordt mij gevraagt om ook iets voor René zijn reisverslag te schrijven over wat wij met René hebben meegemaakt. Zonder in details te treden zal ik graag aan dit verzoek voldoen. De eerste keer dat we René zagen was op een vliegveld ergens in de Haarlemmermeer van alwaar we zouden vertrekken. In eerste instantie een op en top fitte man die deze reis wel eens een mooie maat zou kunnen worden om een pilsie te pakken. TOTDAT HIJ GING PRATEN. Alle voorgenomen goede bedoelingen onzerzijds om niemand maar dan ook niemand links te laten liggen op onze reis, verdween als sneeuw voor de zon. Hij sprak namelijk met een behoorlijk zwaar 020 accent. Hij vertelde dat ie alleen deze reis zou ondernemen. Hij was pas op het laatste moment aan ons reisgezelschap toegevoegd omdat er 2 afzeggingen waren. Ook zou hij deze reis gaan stoppen met roken. René zal best meer gezegd hebben die middag, maar heb er echt niet meer naar geluisterd. Aangekomen in Delhi komt René al naar me toe en vraagt in zijn 020 accent of ie een “sjekkie” mag draaien. Hij had geen sigaretten meer en wou er toch nog 1 nemen. Normaal gesproken krijgt niemand die ook maar iets met 020 temaken heeft ook maar 1 ding van mij. Maar om de vrede te bewaren heb ik hem er maar 1 laten draaien. We komen in gesprek en ik moet dat accent maar aanhoren, en schik me maar in me rol. Een dag later ’s morgens komt ie weer een “sjekkie”draaien en heb hem maar een nieuwe buil “sjek” gegeven. Zo dacht ik dat accent hoor ik voorlopig niet, maar gelukkig was het niet zo wat het volgende voorval aangeeft. In India is het nogal warm en had ik een t-shirt met korte mouwen aan waardoor me tatoeage van me favoriete voetbalclub zichtbaar is. Vol bewondering komt René naar me toe en verteld me dat ie een broer heeft die ook fan is van die club, Mijn bewondering steeg met de seconde en gaf hem zelfs uit eigen beweging me “sjek”buil, zodat ie weer kon roken. Later heeft ie zelfs nog een foto gemaakt van die tattoo en opgestuurd naar zijn broer. Als het aan mij ligt zal ie voorlopig niet stoppen met roken en hebben we nog veel mooie dagen te goed. En zijn accent? Ach, iedereen heeft wel 1 of meerdere tekortkomingen, ik schik me wel. Ik kan nog wel meer schrijven, maar ik ben niet zoals René iets zeggen en dan niet doen (stoppen met roken), ik ben er 1 van geen woorden maar daden en heb al aangegeven dat ik verder niet in detail zal treden en doe het dan ook niet. Er is een mooi gezegde over: WHAT HAPPENS ON OUR JOURNEY, STAYS ON OUR JOURNEY.